Ես զարմացած նայում էի ընկած նապաստակին, մեկ էլ հանկարծ նա արթնացավ ու իր ունակությունները օգտագործեց։ Նա կարողացավ անտեսանելի դառնալ։ Հետո նապաստակը վերցրեց իր զենքերը և երբ մի մետր ինձնից հեռու էր, իր ունակությունների ժամանակը վերջացավ և ես իրեն համարյա խփեցի, իսկ նա իմ մեջքին թռավ, ես էլ իմ զենքը մեջքիս վրայից հանեցի ու կրակեցի նապաստակին։ Ես անտառում մոլորվեցի ու քայլում էի, որ գտնեմ ճանապարհը, բայց մի երկու օր հետո հիշեցի, որ հեռախոս իմ մոտ էր։ Հետո որ գնացի տուն, տեսա, որ նապաստակին մոռացել եմ վերցնել հետս։ Իմ հեռախոսը ցույց էր տալիս, թե առաջ որտեղ էի եղել ու գնացի հետ նապաստակին վերցրեցի ու բերեցի ու բուժեցի ու հիմա էլ տաս անգամ ավելի շատ ոտքեր ուներ։ 😊
Մարկ Գրիգորյան 