Մենք դասարանով գնացել էինք Կարապի լճի սահադաշտ։ Մենք հագել էինք հատուկ կոշիկներ և փորձում էինք սահել, որ չընկնել, բայց ես անընդհատ ընկնում էի, իսկ Յանան շատ լավ էր սահում։ Երբ ես մտա սահադաշտ, պատերից բռնելով էի գնում։ Երբ մենք ընկնում էինք ու չէինք կարողանում կանգնել, Յանան էր գալիս օգնում։ Քանի որ ես լավ սահել չգիտեի, երբ ես ուզում էի մեջտեղ գնայի, տեսա իմ ընկերներից մի քանիսը չորեքթաթ էին գնում, ես էլ որոշեցի չորեքթաթ գնալ։ Ճանապարհին ընկեր Մարինեն պոնչիկ գնեց ամեն մեկին երկու հատ, բայց Սուրենին երեք հատ տվեցին, որովհետև կամ մեկը մեկ հատ կերավ կամ ավել էր։ Հետո մեզ հյութ տվեցին։ Երբ մենք դասարան հասանք, պոնչիկի մի կեսն էլ կերանք։
Մարկ Գրիգորյան 